Learn forever

กรมธรรม์ประกันชีวิตควบการลงทุน ( Unit Link ) กรมธรรม์ประกันชีวิตควบการลงทุน เมื่อปี 2547 ได้เกิดผลิตภัณฑ์ทางการเงินชิ้นใหม่ในประเทศไทย โดยความร่วมมือของหน่วยงานภาครัฐสองแห่งคือ สำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ ภายใต้กระทรวงการคลัง และ กรมการประกันภัย ภายใต้กระทรวงพาณิชย์ กับภาคเอกชน ซึ่งได้แก่ บริษัทหลักทรัพย์จัดการกองทุนและบริษัทประกันชีวิต โดยมีชื่อเรียกขานกันว่า “ กรมธรรม์ประกันชีวิตควบการลงทุน ” ( หรือ Unit Link ) ซึ่งหมายถึง กรมธรรม์ที่บริษัทประกันชีวิตออกให้ผู้เอาประกัน เพื่อเป็นหลักฐานว่าผู้เอาประกันและบริษัทประกันชีวิตได้มีการทำสัญญาประกัน ชีวิต และสัญญาการลงทุนในหน่วยลงทุน โดยมีการตกลงว่า ผู้เอาประกันจะชำระเบี้ยประกันชีวิตให้แก่บริษัทประกันชีวิตสำหรับการให้ ความคุ้มครองต่อการ ตาย ทุพพลภาพ หรือไม่ตายเมื่อครบอายุสัญญา และผู้เอาประกันจะชำระค่าซื้อหน่วยลงทุนเพื่อการลงทุนในกองทุนรวม โดยผ่านบริษัทประกันชีวิต สรุปคือ เงินที่ผู้เอาประกันจ่ายเพื่อซื้อกรมธรรม์ Unit Link จะถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนที่ 1 เป็นค่าเบี้ยประกันภัยสำหรับการให้ความคุ้มครองตามที่กรมธรรม์

LTF ย่อมาจาก Long Term Equity Fund หรือเรียกในชื่อไทยว่า กองทุนรวมหุ้นระยะยาว เป็นกองทุนรวมที่เน้นลงทุนในหุ้น โดยมีวัตถุประสงค์การลงทุนระยะยาวในตลาดหลักทรัพย์ ซึ่งจะช่วยให้ตลาดทุนไทยมีเสถียรภาพมากขึ้น ทั้งนี้ผู้ลงทุนใน LTF ที่เป็นบุคคลธรรมดาจะได้รับสิทธิประโยชน์ทางภาษี เช่นกัน โดยทั้งนี้นักลงทุนจะต้องลงทุนตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ การลงทุน ใน LTF เหมาะกับนักลงทุนในหุ้นระยะยาว โดยที่นักลงทุนจะต้องยอมรับความเสี่ยงจากการลงทุนในตลาดทุน และต้องถือหน่วยลงทุนไม่น้อยกว่า 5 ปีปฏิทิน LTF มีนโยบายการลงทุนแบบเดียวคือ ลงทุนในหุ้นสามัญที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ไม่น้อยกว่า ร้อยละ 65 ของมูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุน โดย LTF อาจจะแตกต่างกันในรายละเอียดของนโยบายการลงทุน เช่น ลงทุนใน Equity 70 : Fixed Income 30 คือสัดส่วนการลงทุนในหุ้นทุน 70% และตราสารเงินและตราสารหนี้ 30% หรือเป็น Index Fund คือการลงทุนมีสัดส่วนตามดัชนีหลักทรัพย์ต่างๆ เช่น SET50 หรือเป็น Active Fund คือการลงทุนในหุ้นทั่วๆไป LTF บางกองทุนอาจจะมีนโยบายจ่ายปันผลด้วย RMF ย่อมาจาก Retirement Mutual Fund ซึ่งมีชื่อภาษาไทยว่า กองทุนเ

ตราสารหนี้คืออะไร ตราสารหนี้เป็นตราสารการเงิน ที่เป็นสัญญาแสดงความเป็นหนี้ระหว่างผู้ออก (Issuer) และผู้ถือตราสารหนี้ หรือที่เรียกว่าผู้ลงทุน ตราสารหนี้ต้องมีกำหนดอายุและอัตราดอกเบี้ยหรือผลประโยชน์อื่นใดเป็นจำนวนที่แน่นอน โดยระบุวันที่ชำระดอกเบี้ยและ   เงินต้นล่วงหน้า ตั้งแต่เมื่อออกตราสารนั้น และในระหว่างที่ยังไม่ครบกำหนดอายุ หรือวันไถ่ถอน สามารถซื้อขายโอนเปลี่ยนมือกันได้ ผู้ออกตราสารหนี้คือผู้กู้เงินจากผู้ที่ซื้อตราสารหนี้ ผู้ออกคือลูกหนี้และผู้ซื้อ คือผู้ให้กู้หรือเจ้าหนี้นั่นเอง ซึ่งแตกต่างจากตราสารทุนหรือหุ้นสามัญ ที่ผู้ถือตราสารทุนนั้น     ลงทุนในส่วนของผู้ถือหุ้น และมีส่วนร่วมเป็นเจ้าของกิจการนั้นๆ ไม่ใช่เจ้าหนี้ ตราสารหนี้ เป็นศัพท์กว้างๆ แต่ที่คุ้นเคยมาก คือ “พันธบัตร” และ “หุ้นกู้” โดยพันธบัตร มักใช้เรียกตราสารหนี้ ที่ออกโดยรัฐบาลหรือรัฐวิสาหกิจ และมักเรียกว่าหุ้นกู้เมื่อออกโดยบริษัทเอกชน แต่ในต่างประเทศใช้คำว่า “Bond” สำหรับตราสารหนี้ทั่วไปทั้งที่ออกโดยรัฐและเอกชน มีในบางกรณีที่เรียกว่า “Debenture” เมื่อตราสารหนี้นั้นไม่มีหลักทรัพย์ค้ำประกันองค์ประกอบและประเภทของตราสารหน